Petruskerk te Berlicum

H.C. van de Leur kreeg in 1931 opdracht om de parochiekerk te Berlicum, Noord-Brabant, intern en extern te wijzigen. De bestaande neogotische kerk moest worden vergroot en dat deed Van de Leur door het afbreken van het bestaande priesterkoor en het verlengen van het schip met een nieuw dwarsschip in aansluitende neogotische stijl.

Het nieuwe priesterkoor mocht Van de Leur in "den stijl Bellot" uitvoeren.

Het nieuwe Priesterkoor is het meest bondige werk geworden uit de stijl Bellot in ons land, zonder echt over de scheef te gaan. Het past prima bij het geheel. Met nieuwe omgangen en sacristie plus bijruimten bereikte hij het gewenste resultaat. De ervaring met Heerle (1923 samen met Dom Bellot), Beugen, en Sint Anthonis kwam goed van pas. Ook vergat hij niet zijn eigen “handelsmerk” te plaatsen boven de toegangsdeuren naar de sacristie, door een type metselversiering te gebruiken dat Van de Leur zelf heeft ontworpen en ook in andere gebouwen van zijn hand voorkomen.

In de Tweede Wereldoorlog raakte de kerk zwaar beschadigd. Het front, bestaande uit een forse toren en een schip, werd compleet weggevaagd waardoor er na de oorlog een nieuwe toren en voorzijde moest worden gebouwd. Van de Leur voerde ook deze werkzaamheden uit. De oude toren werd niet herbouwd. Het schip werd nu korter dan het oorspronkelijk was en de kerk kreeg daardoor een groot kerkplein aan de voorzijde. Het front en de open klokkentoren werd in Bossche School-stijl uitgevoerd. De topgevels van de transepten hadden bij de beschadigingen hun versieringen verloren en die werden niet weer aangebracht.

In het interieur bleef de Neogotiek gehandhaafd en het Priesterkoor werd ongewijzigd gelaten daar deze geen schade had opgelopen.

In de jaren ’60 waren er plannen om de wit glazuurde stenen van de Priesterkoorpilaren bruin te verven, aansluitend bij de herinrichting van het koor. Gelukkig is dit niet uitgevoerd. Het hoofdaltaar is echter wel naar voren gehaald en er is een orgel voor in de plaats gekomen. De ruimte wordt nu benut voor koorzangers.

De tegelvloer in kerk en koor stammen uit de ‘30-er jaren en ligt er nog steeds. Opvallende element is de lambrisering die door de pilaren en achterwand van het koor loopt. Deze lijkt sterk op de lambrisering te Groningen (1933) en ook hier worden dezelfde kleuren gebruikt.

De kerk wordt sinds 2012 niet meer door de parochie gebruikt. Er woedt een felle discussie over afbraak of behoud/herbestemming.

foto's: A.A. en A.W.A. Lukassen, januari 2012